อารมณ์กาแฟ-วิภพ ล้อมเขต
ยามเช้าเอื่อยเฉื่อยหมุนวนกลับมา ในช่วงเวลาที่ไออุ่นจากแก้วกาแฟค่อยๆ ลอยหายไปในอากาศ ครั้งหนึ่งรุ่นพี่นักเขียนหนุ่มไฟแรงคนหนึ่งเคยบอกไว้ว่า เสน่ห์ของอาชีพนักเขียนที่เขาปฏิเสธไม่เคยได้ คือช่วงเวลาที่นั่งเขียนหนังสือพร้อมกับการจิบกาแฟสักแก้วหนึ่ง
รุ่นพี่นักเขียนเสริมต่อว่า ช่วงเวลาที่นักเขียนจิบกาแฟตอนเขียนหนังสือนั้น จะไม่ต่างอะไรกับนักเปียโนที่กำลังไต่ระดับความสุขไปบนตัวโน๊ต กาแฟดี อารมณ์ดีย่อมนำพามาซึ่งงานเขียนที่ดีโดยมีกาแฟและตัวตนเป็นแรงผลักดันนิ้วมือให้เรียงร้อยถ้อยคำผ่านทิวแถวตัวอักษรไปบนถนนอารมณ์ที่ทอดยาว ฟังรุ่นพี่พูดแล้วนึกภาพตามก็รู้สึกว่าจริงของพี่เขา อาชีพนักเขียนนั้นเท่ไม่ใช่เล่น
พูดถึงกาแฟแล้วตั้งแต่จำความได้ กาแฟที่ผมรู้จักคือกาแฟใส่นมที่แม่ชอบชงกินกับปาท่องโก๋ในตอนเช้า ผมไม่รู้ว่ากาแฟแบ่งออกเป็นกี่ชนิด ไม่รู้ว่าควรใช้น้ำร้อนอุณหภูมิเท่าไรในการชง รู้เพียงอย่างเดียวว่านอกจากการเป็นห่วงใครสักคนแล้ว กาแฟก็สามารถทำให้มนุษย์นอนไม่หลับได้เช่นกัน
ผมไม่ใช่คอกาแฟตัวยงถึงขนาดที่รู้ชนิด และวิธีดื่มกาแฟอย่างครบรส แต่ก็มีโอกาสใช้บริการกาแฟในยามเช้าตอนเขียนหนังสือบ้างเป็นบางเวลา อาจไม่ใช่ทุกครั้งที่ต้องจิบเวลาเขียนหนังสือ แต่เมื่อไรที่ต้องการนวดอารมณ์ให้คลายความอ่อนล้า กาแฟมักจะเป็นเครื่องดื่มแรกๆ ที่ผมนึกถึงก่อนเสมอ
กาแฟในยามเช้าบวกไอร้อนที่ต้องค่อยๆ ใช้ปากเป่า อาจช่วยทำให้เรารู้จักเบรกอารมณ์ที่เกินพอดีได้ระดับหนึ่ง ระหว่างทางของกาแฟกับริมฝีปากจึงมีมากกว่ารสชาติของกาแฟและความหอม เช่นเดียวกันกับกาแฟสักแก้วกับคนที่เรารักก็อาจเป็นที่แอบอิงอารมณ์ยามอ่อนไหว เหมือนกับเรื่องราวของโยโกะกับฮาจิเมะ สองตัวละครเอกจากหนังเรื่อง Café Lumiere
วันเวลาผ่านไป ผมกลายเป็นคนตามหาแก้วกาแฟอย่างจริงจังมากกว่ากลายเป็นนักดื่มกาแฟตัวยง หลังจากที่แก้วกาแฟลูกเดิมที่เคยใช้ชงกาแฟทุกเช้า ถูกเจ้าของเดิมเรียกคืนกลับไปใช้งาน เพราะนอกจากอุณหภูมิของน้ำและเรื่องของสายพันธุ์แล้ว กาแฟยังต้องอยู่ในแก้วที่มีขนาดพอดี การมีแก้วกาแฟดีๆ สักแก้วหนึ่ง ความเสี่ยงในเรื่องของกาแฟไม่อร่อยเลยลดเปอร์เซ็นต์ลงได้เยอะเหมือนกัน
ทุกครั้งที่สงสัยหรืออยากรู้อะไรเกี่ยวกับกาแฟผมจะเปิดหนังสืออ่านตลอด แรกเริ่มเดิมทีกาแฟเป็นพืชพื้นเมืองของประเทศเอธิโอเปีย มีเพียง 4 สายพันธุ์ คือ Arabica, Robusta, Excelsa และ Liberica หลังจากนั้นกาแฟก็เริ่มขยายไปในประเทศเขตร้อน จวบจนปัจจุบันประเทศบราซิลนั้นเป็นประเทศที่ขึ้นชื่อเรื่องกาแฟมากที่สุด ในชั่วระยะเวลาไม่นานกาแฟจึงกลายเป็นพืชที่มนุษย์ให้ความสนใจมากเป็นพิเศษ
ผลวิจัยทางการแพทย์ระบุว่ากลิ่นของกาแฟนั้นสามารถช่วยคลายเครียดได้ และนอกจากจะใช้ดื่มแล้ว กาแฟยังสามารถบำบัดโรคภัยไข้เจ็บบางชนิด และยังสามารถนำไปทำอะไรได้อีกตั้งมากมาย ตราบเท่าที่สมองของมนุษย์จะคิดได้
ช่วงเวลาหนึ่งที่ยังไม่กลายเป็นคนแปลกหน้าของกันและกัน ผมเคยยกหูโทรศัพท์ข้ามน้ำข้ามทะเลครึ่งโลกไปถามคนในอดีตบางคนว่าชอบดื่มกาแฟอะไร เธอบอกว่าเธอชื่นชอบลาเต้เป็นชีวิตจิตใจ แล้วถามผมต่อว่ามีอะไร เป็นอะไรมากหรือเปล่า
เปล่าไม่มีอะไร แค่อยากรู้เฉยๆ คือคำตอบในตอนนั้นที่ผมบอกกับเธอแบบขอไปที
ค่ำคืนนั้นบทสนทนาของเราสองคนจบลงด้วยคำว่า แค่นี้ละกัน ไม่มีอะไร มีเพียงเสียงตัดสายของเธอเข้ามาแทนที่ ในช่วงเวลาที่ไออุ่นจากแก้วกาแฟบนโต๊ะหนังสือของผมลอยหายไปในอากาศ พร้อมกับคำบางคำที่ค้างคาอยู่ในความรู้สึก
คงจะจริงอย่างที่ว่า เราอาจเอากาแฟไปทำอะไรได้อีกตั้งมากมาย ตราบเท่าที่สมองของมนุษย์จะคิดได้ ไม่เว้นแม้กระทั่งข้ออ้างในยามว่าง
เมื่อคิดถึงใครสักคน…
