คอนโด

คอนโด-วิภพ ล้อมเขต

ทันทีที่ประตูรถไฟฟ้า BTS เปิดออก ขบวนมนุษย์เงินเดือนก็กรูกันออกจากตู้โบกี้ จุดหมายแรกของทุกๆ เช้าอยู่ที่ช่องทางออกชั้นล่างเป็นอันดับแรกของชีวิตการทำงาน แม้จะรู้ว่าถึงจะรีบขนาดไหนท้ายที่สุดก็ต้องยืนรอคิวอยู่ดีก็ตาม แต่ไม่วายทุกคนก็ยังแย่งกันเป็นที่หนึ่งเสมอ

ชีวิตในกรุงเทพมีอะไรให้ต่อสู้กันมากมายแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าคนที่เป็นที่หนึ่งจะสบายกว่าที่สองสาม สี่ ห้า หก ฯลฯ ผมเป็นหนึ่งในขบวนมนุษย์เงินเดือนที่กรูออกมาจากตู้โบกี้ แต่มักจะเลือกแวะร้านหนังสือ ฟาสเตอร์บุ๊คบนรถไฟฟ้าเป็นจุดหมายแรกของทุกๆ เช้าก่อนเสมอ ผมมักจะยืนดูหนังสือหรือไม่ก็อ่านดวงชะตาของตัวเองจากหนังสือที่บรรดาเพื่อนผู้หญิงฟันธงว่าแม่นนักแม่นหนา ทั้งๆ ที่รู้ว่าคำทำนายที่เขียนไว้ไม่ได้แม่นหรือเป็นดวงชะตาของเราแต่เพียงผู้เดียว แต่การได้รู้อนาคตจากความไม่แน่นอนบ้างก่อนทำงาน ก็ช่วยให้ชีวิตมีรสชาติดีขึ้นระดับหนึ่ง และถ้าวันไหนหนังสือในดวงใจออกก็จะซื้อติดมือกลับไปอ่านที่บ้าน ก่อนจะเดินไปเสียบบัตรรถไฟฟ้าที่ประตูทางออกเพื่อเดินไปทำงานที่ออฟฟิศ

ออฟฟิศที่ผมทำงานอาศัยใบบุญหาอาหารให้ปากท้อง จัดว่าอยู่ในย่านที่พอจะเรียกเต็มปากเต็มคำได้ว่าในเมือง (วัดเอาจากบรรดาห้างสรรพสินค้าชั้นนำที่รายล้อมและรถไฟฟ้า BTS) ทุกครั้งที่เดินออกจากประตูรถไฟฟ้าตรงสถานีที่อยู่ใกล้ๆ กับออฟฟิศที่ทำงานอยู่ จึงมักจะมีคนมายืนแจกโบชัวร์อยู่หน้าทางออกเสมอ
บางวันเป็นโบชัวร์ประกันชีวิต บ้างเป็นโปรโมชั่นมือถือ หรือไม่ก็คอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ค ก็ว่ากันไปตามแต่กลุ่มเป้าหมายที่ต้องการฯลฯ แต่ทุกอย่างล้วนเป็นสิ่งเอื้ออำนวยความสะดวกของชีวิตคนในกรุงเทพแทบทั้งสิ้น และที่ดูจะได้รับความสนใจมากที่สุดในชั่วโมงนี้คงหนีไม่พ้นคอนโด

เพื่อนคนหนึ่งเคยบอกว่า ชีวิตคนกรุงเทพนั้นตอนนี้ไม่ต้องการอะไรมากกว่าความสะดวกสบายและการหลีกหนีรถติด ยิ่งวัยทำงานวัยสร้างตัวแล้วด้วยละก็ การมีคอนโดสักหลังอยู่ในย่านเมืองนั้นคือสวรรค์น้อยๆ เลยทีเดียว และแน่นอนว่าในฐานะของขาประจำรถไฟฟ้า BTS ผู้ร่วมสังเกตการณ์ความเปลี่ยนแปลงจากสองข้างทางเส้นทางเดินรถไฟฟ้า สิ่งหนึ่งนอกจากสังคมเมืองที่ผมเห็นว่าเปลี่ยนแปลงไปอย่างเห็นได้ชัดจากสองข้างทาง คือคอนโดที่เริ่มมีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ขนาบไปทั้งสองข้าง

มุมมองใหม่ ความสุขพร้อมอยู่ในทุกองศา พร้อมสรรพด้วยสระว่ายน้ำ ฟิตเนส สวนสุขภาพลอยฟ้า ลานวิ่งจ๊อกกิ้ง และสวนดอกไม้นานาพันธุ์ สิ่งเหล่านี้คือคำโปรยบนโบชัวร์คอนโด สวรรค์ของคนในเมืองที่นักธุรกิจหัวใสพยายามปลอบปะโลมให้กลายเป็นปัจจัยสำคัญของการดำรงชีวิตอย่างมีคุณภาพ จนทำให้เกิดกรณีศึกษางานวิจัยที่เกี่ยวกับคอนโด นักวิจัยคอนโดคนหนึ่งพูดถึงคอนโดในรายการโทรทัศน์ช่องหนึ่งว่า ความต้องการที่จะมีบ้านเป็นของตัวเองสักหลังของคนที่ใช้ชีวิตอยู่ในกรุงเทพดิ่งวูบลงอย่าน่ากลัว และผันเปลี่ยนมาเป็นคอนโดสักหลังที่อยู่ในย่านเมือง

ส่วนสาเหตุที่ตลาดคอนโดและความต้องการคอนโดมีเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ นั้น เนื่องมาจากบ้านเดี่ยวหรือบ้านจัดสรรมีราคาแพงขึ้นจนแทบจะกลายเป็นเรื่องลำบากของคนระดับชั้นกลางที่อยากจะมีบ้านเป็นของตัวเอง เพราะราคาบ้านที่พอจะซื้อได้มักจะไปสร้างกันอยู่แถวชานเมืองเสียส่วนใหญ่ และถ้าตัดสินใจซื้อบ้านอยู่ชานเมืองก็ต้องซื้อรถ พอซื้อรถก็ต้องมีรายจ่ายเรื่องน้ำมันเข้ามา ประกอบกับราคาคอนโดที่ไม่ต่างกันเท่าไรกับราคาบ้าน และพื้นที่ที่อยู่ใกล้เมืองมากกว่า เงินที่จะเอาไปผ่อนรถผ่อนบ้านและจ่ายค่าน้ำมันนั้นก็เอามาผ่อนคอนโดดีกว่าเห็นๆ จนมาถึงช่วงสุดท้ายของรายการที่นักวิจัยสรุปสาเหตุสำคัญที่ฟังแล้วก็ต้องเห็นด้วยคล้อยตามว่า สิ่งสำคัญไปกว่านั้นคือไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไร ทำเลที่อยู่ใกล้เมืองก็ไม่ทำให้ราคาขายของคอนโดตกลง

ผมมีเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งเป็นคนต่างจังหวัดที่เข้ามาใช้ชีวิตอยู่ในกรุงเทพเพราะเหตุผลทางด้านการศึกษาบ้านของเพื่อนทำธุรกิจส่งออกเกี่ยวกับผลไม้ คนในครอบครัวส่วนใหญ่จึงต้องช่วยธุรกิจครอบครัวอยู่ที่บ้านต่างจังหวัด แต่พอสิ้นสุดหน้าที่ทางการศึกษา เพื่อนคนนี้เลือกที่จะทำงานที่บ้านแต่ตัวยังอยู่ในกรุงเทพ และมีรถยนต์ที่ที่บ้านซื้อไว้ให้ใช้สอยยามต้องเดินทาง เธอเลือกที่จะซื้อคอนโดแห่งหนึ่งที่อยู่ในย่านเมืองและอยู่ติดรถไฟฟ้า รวมไปถึงสถานที่ท่องราตรีที่ระดับเด็กแว๊นคงได้แต่ยืนมองอยู่หน้าประตู

มุมมองใหม่ ความสุขพร้อมอยู่ในทุกองศา พร้อมสรรพด้วยสระว่ายน้ำ ฟิตเนส สวนสุขภาพลอยฟ้า ลานวิ่งจ๊อกกิ้ง และสวนดอกไม้นานาพันธุ์ สิ่งเหล่านี้คือองค์ประกอบชีวิตที่รายล้อมรอบตัวเธอ แต่วันดีคืนดีเธอก็มักจะขับรถไปตระเวนหาซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งกินอยู่เสมอ เสียค่าน้ำมันแค่ไหนไม่รู้ ขอแค่ให้ได้หมูปิ้ง 5 ไม้ กับข้าวเหนียว 1 ห่อติดมือกลับมาก็ถือว่าคุ้ม เธอบอกผมว่านอกจากจะนั่งคุยกับคนรักที่อยู่ต่างประเทศที่เธอยังไม่เคยเจอตัวจริงผ่านโปรแกรมแชทแล้ว นี่คือการผ่อนคลายจากการทำงานของเธออย่างหนึ่งหลังจากนั่งหลังขดหลังแข็งทำบัญชีรายรับรายจ่ายให้กับที่บ้านอยู่ในคอนโด

ในฐานะมนุษย์เงินเดือนตัวน้อยๆ คนหนึ่ง พินิจวิเคราะห์เงินเดือนของตัวเองบนสมมติฐานที่เข้าข้างตัวเองสุดๆ ดูแล้วก็แทบจะไม่มีความเป็นไปได้ ที่จะมีสวรรค์น้อยๆ อยู่ในเมืองอย่างเพื่อนคนนี้ แค่คิดว่าพรุ่งนี้ตื่นมาจะนั่งรถไฟฟ้าไปจองคอนโดสักหลังก็คล้ายกับการยืนอยู่ชั้นล่างแล้วตะโกนบอกรักหญิงสาวที่ตัวเองรักที่ยืนอยู่บนชั้น 27 และแน่นอนว่าความรักนั้นคงถูกลมพัดปลิวฟุ้งหายไปก่อนจะถึงเธอ

ลำพังค่ารถเมล์ยังจะลำบาก โบชัวร์คอนโดที่เคยเก็บไว้ตรงไหนก็เลยยังวางอยู่ตรงนั้นไม่เคยขยับ ก่อนจะเดินออกมาปิดประตูห้องเช่า ปั่นไอ้ดอกไม้ออกไปหน้าปากซอย

ซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งมากิน…